Dit staat Feyenoord te wachten tegen Atlético Madrid

Aanstaande woensdag krijgt Feyenoord de volgende test in de Champions League: het Atlético Madrid van Diego Simeone. Uitgebreide analyse van de ploeg die nog altijd een enorme handtekening van de Argentijnse trainer draagt.

Jarenlang was het in toernooien de grote angstgegner van alle clubs die graag voetbalde. Waar de meeste trainers die ver komen in de Champions League voetbal spelen dat geënt is op druk zetten, opbouwpatronen en een tegenstander uit elkaar spelen, pakt Atlético Madrid dit sinds de komst van Diego Simeone compleet anders aan. De Argentijn bedacht het antigif op het balbezitsvoetbal door zijn ploeg zeer georganiseerd vanuit een 4-4-2 op en neer te laten schuiven naar de plek waar de bal is. Toptrainers roemde de organisatie van Simeone vaak. Geen ploeg in Europa gaf zo weinig kansen weg als het Spaanse team uit de hoofdstad. De grootste kwaliteit van de mannen van Simeone was het afschermen van passlijnen naar de aanvallende spelers van de tegenpartij. Vaak zijn de passes tussen de centrale verdedigers de meest gegeven passes van de wedstrijd wanneer je tegen het Atlético Madrid van Diego Simeone speelt.

Toch begint ieder jaar ook hetzelfde patroon rondom Atlético opnieuw. Iedere zomer wordt er aangekondigd dat er meer druk naar voren gegeven gaat worden en er meer balbezitsvoetbal gespeeld gaat worden. Vaak gebeurd dat eventjes, tot Simeone tegen een klap aanloopt met zijn elftal. Dit seizoen was het voornemen wederom niet anders. Meer druk naar voren, meer balbezit en meer passes was de aankondiging. De Spanjaarden zijn alleen - zoals gewoonlijk - nog steeds beter zonder bal. Daar hoort een opvallend patroon bij. Iedere wedstrijd waar Atlético Madrid méér balbezit heeft dan de opponent, wordt verloren. Zo legde bijvoorbeeld Valencia de Madrilenen met 3-0 over de knie met 37% balbezit.

Simeone is dus nog steeds vooral goed in het reactievoetbal waar hij jarenlang succesvol mee is bij zijn club uit de hoofdstad. Ook in andere cijfers blijkt namelijk dat de oefenmeester het vooral van de reactie moet hebben. Verdedigend is de ploeg van Simeone namelijk wederom de beste in zijn land. Zijn Atlético Madrid is de ploeg in Spanje die de minste expected goals hebben weggegeven uit open spel (3,3), terwijl er vijf clubs meer expected goals hebben gecreëerd uit open spel dan de Madrilenen. 

Atlético verdedigt vanuit een 5-4-1 met weinig druk naar voren. Simeone heeft van zijn ploeg opnieuw een vechtmachine kunnen maken die een meester is in het afschermen van de passlijnen naar aanvallende spelers. Dat verdedigen doen ze dan ook voornamelijk op eigen helft in een laag blok. Slechts één team in Spanje zet minder agressief druk dan Atlético Madrid. Met 46 hoge veroveringen en 5 schoten uit hoge veroveringen hoort het elftal van Simeone ook bij de onderste ploegen op deze statistieken. Verder verteld onderstaand model ons dat Atlético Madrid niet überhaupt niet veel de bal op de vijandelijke helft heeft. 

Bron: Opta Analyst

In de blauwe zones heeft Atlético Madrid meer dan 55% van de balcontacten in dat gebied, in de grijze is het om en nabij gelijk en in de rode heeft de tegenstander meer dan 55% van de balcontacten. Vrijwel alleen rond de eigen zestien is het elftal van de Argentijnse trainer superieur aan zijn opponenten. 

De manier van verdedigen is zoals al eerder benoemd gefocust op het dichtzetten van passlijnen naar de gevaarlijke gebieden van het veld. Vanuit de stugge 5-4-1 formatie lukt het de Madrilenen vaak goed om tegenstanders naar de zijkant te dwingen, zodat ze in het centrum ongevaarlijk blijven. Neem onderstaand voorbeeld tegen Real Madrid. 

Beelden: Ziggo Sport YouTube

Wanneer de bal in de as is van de tegenstander, verdedigt Atlético ook vaak vanuit een 5-3-2 waarbij Griezmann zich als tweede spits naast Morata voegt.

In bovenstaand voorbeeld wordt de bal door Atlético naar de buitenkant gedwongen door met Griezmann een extra speler in de as erbij te zetten. Feyenoord zal dus vooral in balbezit vanaf de flanken tot veel gevaar moeten komen. Op momenten dat Griezmann zich naast de spits voegt, heeft Atlético slechts een speler aan de flank staan. Hier kan je met positiewisselingen of met overlappende backs of middenvelders in overtal komen tegen de back van Atlético. Met positiewisselingen afstormen op de defensie van de Madrilenen lijkt dan ook vrijwel de enige manier om de muur van Simeone te slechten. 

Een ander punt waar Feyenoord van kan profiteren, zijn de momenten dat Atlético wél druk naar voren zet. Op spaarzame momenten geven de mannen van Simeone namelijk weldegelijk felle druk op de verdedigers van de tegenstander. Dit is alleen ook een zwakte van de Madrilenen. Tegen Valencia leverde zo'n moment namelijk een tegengoal op.

In bovenstaande situatie is een bal terug van Valencia een trigger voor Atlético om te gaan drukken richting de centrale verdedigers. Waar het misgaat, is dat Valencia nog in overtal is in die linie waardoor de rechtsback van Valencia vogelvrij kan aannemen. Uiteindelijk krijgen Los Murciélagos na een duel een situatie dat Javi Guerra volledig vrij kan aannemen in de ruimte tussen het middenveld en de defensie van Atlético. Bij Feyenoord zijn Quinten Timber en Calvin Stengs meesters in het vinden van dit soort ruimtes. De Spanjaarden geven ze niet vaak weg, maar als ze ontstaan zullen spelers als Timber en Stengs hier gebruik van moeten maken met hun technische vernuft. 

Verder heeft de manier van druk zetten van Atlético Madrid nog een voordeel voor Feyenoord. Omdat de Madrilenen drukken met twee spitsen, zal Feyenoord ook een overtal houden in de laatste linie. Slot is in zijn voorbereiding op wedstrijden vaak met twee dingen bezig: hoe zet de tegenstander druk? En hoe bouwen ze op? Bij het druk zetten van de Madrilenen zal er een plan met Geertruida zijn hoofd inschieten. Arne Slot zal dan ook veelvuldig aan Lutsharel Geertruida gaan duidelijk maken dat hij tegen de Spanjaarden vaak in de opbouw naast Hancko en Trauner moet komen om als derde centrale verdediger de opbouw vorm te geven. Met drie-tegen-twee liggen er namelijk kansen om de druk van Atlético te omzeilen en zo het spel een linie naar voren te krijgen. 

AANVALLEN

Aanvallend is Atlético niet de ploeg die het moet hebben van mooi verzorgd voetbal met diverse opbouwpatronen. De Madrilenen staan 8e als het gaat om het gemiddeld aantal nauwkeurige passes per wedstrijd en het elftal uit de hoofdstad komt tot nu toe tot slechts 14 aanvallen vanuit de eigen opbouw. 

Op de momenten dát Atlético opbouwt, doen ze dat vanuit een opbouwpatroon waarbij een van de centrale verdedigers inschuift als middenvelder. In veel gevallen is dat - de van nature middenvelder - Axel Witsel, maar ook Mario Hermoso schuift regelmatig in. De backs blijven in de eerste opbouw wat lager staan waardoor er een 4+1 structuur ontstaat. 

In onderstaand voorbeeld is keeper Jan Oblak de derde centrale verdediger waardoor Axel Witsel een linie naar voren op kan schuiven in het middenveld.